Beren koppelen
Daar kan ik helaas heel kort over zijn…. Wij staan niet achter het koppelen van beren.
De slagingskans is klein en we hebben al te veel ellende gezien. Beren met kapotte oren, bijtwonden op de achterhand of verminkingen aan hun “onderkantje”. Dit laatste word vaak niet eens opgemerkt door het baasje. Dit word vaak pas duidelijk als het plassen een probleem word. Dan blijkt dat er een aardige bijtwond te zitten of er mist een stukje…
Onze opvang zit voor 70% vol met vechtende beren. Dit wil zeggen dat baasjes vol vertrouwen een beren koppel aan hebben geschaft en hier helaas geen of geen eerlijke info is verstrekt. Marktplaats staat vol met cavia’s, bijna allemaal beren. En bij de fokkers worden natuurlijk ook volop beertjes geboren. Deze kanjers laten ze echt niet allemaal castreren. Dat zou een enorme kosten post zijn en die kosten gaan en kunnen ze vaak ook niet dragen. De verkoper zal hoogst waarschijnlijk zeggen dat beertjes (vaak broertjes) prima samen gaan……. En met zo een klein kruimeltje in de hand is de koop snel gesloten. Het is dan ook een mooi idee, 2 broertjes die samen mee naar huis mogen….
Deze kleine beren mannen verdienen natuurlijk ook een fijn thuis! Maar hoe fijn is het als de broertjes elkaar na 6 mnd de kooi uit vechten. Hoe veel plezier beleef je dan nog aan deze lieverds. Kinderen overstuur ouders met de handen in het haar….. Dit gebeurt echt bij zeker 50% van alle beertjes die aangeschaft worden.
Is het misschien een oplossing beide mannen te castreren, zal het vechten dan stoppen??
Nee helaas niet, het gedrag van de cavia’s veranderd niet of nauwelijks na castratie. Dat is bij de meeste andere dieren wel maar bij cavia’s helaas niet. Het is het proberen waard maar ook dit loopt vaak op een teleurstelling uit! 2x 90,00 verder en nog steeds 2 mannen die elkaar niet kunnen luchten of zien.
Een telefoontje naar de opvang is snel gemaakt…
De telefoontjes met het bovenstaande verhaal krijg ik echt dagelijks! Nu ruim 3 jaar verder vind ik het belangrijk om dit onder de aandacht te brengen! Zo veel verdriet en wanhoop gezien, bij de baasjes maar ook cavia’s die onder de wonden zitten doodsbang zijn en dan eindigen in de opvang. We laten de mannen dan castreren en plaatsen ze weer uit met 1 of meerdere zeugjes… Dit is voor de mannen vaak een enorme opluchting. De kosten die dit met zich mee brengt voor al deze beren zijn voor ons enorm. Tientallen beren per maand worden er door onze dierenarts gecastreerd. Er wachten nu ook weer meer dan 50 beren op castratie.
Een beren koppel uit de opvang
Je kunt er natuurlijk prima voor kiezen om een stabiel beren koppel een kans te geven! Soms pakt dit ook prima uit en zijn ze gelukkig met elkaar of dulden ze elkaar in de kooi. Dit zijn de succes verhalen!! Dit zijn dan vaak beren die van kleins af aan samen zitten en samen opgegroeid zijn!
Je hebt zeg maar 50% kans dat het goed gaat……
Ik krijg ook stabiele beren koppels binnen. Dit is dus de 50% waar het wel goed ging… Ook deze mannen plaatsen we weer samen uit. Zijn het nog jonge beren dan proberen we ze eerst te laten castreren… Of adviseren dat binnen de 6 mnd te doen. Echte vriendjes halen we niet uit elkaar! Maar wij verstrekken wel de eerlijke info dat er een aanzienlijke kans is dat het toch nog in de aankomende maanden / jaren mis kan gaan…
We geven het advies de mannen goed in de gaten te houden! Een beetje beren en af en toe klappertanden is niet zo spannend en mag ook op zijn tijd best. Dit is vaak tijdelijk en gaat over. Maar als er 1 constant geterroriseerd en bereden word. Hij niet rustig mag eten en de plukken haar in het rond vliegen dan moet je je afvragen zou ik hier gelukkig van worden…..
Gebeurt dit onverhoopt toch dan helpen we met het zoeken naar een oplossing. Dan komt er 1 beer terug naar de opvang die laten wij op onze kosten castreren en de andere beer wordt bij zijn eigenaar gecastreerd. Het baasje krijgt van ons na 6 weken een lief zeugje. Zo kan er een mooi koppel gevormd worden. De beer die bij ons in de opvang terug komt wordt ook weer met een lief zeugje herplaatst.
Waarom adviseren wij ook stabiele koppels te laten castreren?
Adopteert u een stabiel beren koppel of heeft u thuis een stabiel beren koppel dan adviseren wij u toch om de Mannen te laten castreren. Er komt een dag dat een van de twee beren weg komt te vallen. Dit is natuurlijk enorm verdrietig! Je kan dan bij een ongecastreerde beer niet zo makkelijk een andere caaf zetten. Volwassen beren gaan vaak vechten zoals hier boven beschreven.. en een zeugje is geen optie want die wordt gelijk gedekt…
Wij krijgen dagelijks berichtjes van mensen met een 5+ beer die alleen is komen te zitten…. Hoe verdrietig is dat, castreren brengt op deze leeftijd teveel risico met zich mee. En er een andere volwassen beer bij zetten vind ik onverantwoord…… De enige optie in mijn ogen is dan er een baby beer bij te zetten in de hoop dat dit goed blijft gaan. Of eigenlijk nog mooier een gesteriliseerd zeugje. Maar daar is moeilijk aan te komen.
Kiest u voor een baby beer dan zal dat de eerste weken geen probleem zijn! De kleine is onderdanig naar de grote beer toe en zal zelfs steun bij hem zoeken. Hij mist immers zijn mama en broertjes en zusjes. Maar als de kleine man volwassen word en zeker van zichzelf, kan hij een dominant karaktertje ontwikkelen. De oude beer heeft dan geen leven meer. U zit dan met twee beren waar u eigenlijk niets mee kunt.
Zo komen wij als opvang zo ongelofelijk vol te zitten want in de meeste gevallen is een ritje naar de opvang snel gemaakt….
Heeft u een beer van 5+ die niet meer gecastreerd kan worden
U was van het hele beren probleem misschien helemaal niet op de hoogte.. U heeft altijd een stabiel berenkoppel gehad en nu is er 1 van twee weggevallen. Nu er voor de andere beer een oplossing gevonden moet worden, ziet u dat dit niet zo makkelijk gaat.
De oude man kan geen jaren alleen blijven zitten in zijn kooi. Hij kan misschien nog wel 2 jaar mee…. 2 Jaar lang eenzame opsluiting zonder soortgenootje is verdrietig en zeker niet cavia waardig. Soms word er voor gekozen om de oude beer naar de opvang te brengen. Omdat er in de ogen van zijn baasje geen passende oplossing is. Maar ook bij ons in de opvang is het probleem niet opgelost en kunnen we de beer niet zomaar weer aan een vriendje helpen.
Het is erg veel voor de oude man om en zijn vriendje te verliezen en zijn vertrouwde plek te moeten verlaten. Soms zijn al deze veranderingen ziek makend en wordt het probleem alleen maar groter. Wij kiezen er dan voor om de opa beer te koppelen aan een baby beer voor zo lang als dat een succes is. Een andere optie is er gewoon niet.
Is er geen haar op uw hoofd die er aan denkt om de cavia weg te brengen dan is dat natuurlijk erg fijn!! De cavia is bij u thuis in zijn veilige vertrouwde omgeving. Gaat u het avontuur thuis aan met een jonge beer dan is het wel verstandig deze kleine te laten castreren! De kans dat zijn oude beren vriend hem zal ontvallen in de loop van de jaren is natuurlijk groot. U kunt dan bij het overgebleven beertje weer een zeugje zetten.
Castreren
Een beertje castreren is natuurlijk best spannend! Het is en blijft een operatie en er kan altijd wat mis gaan. Maar als de beer in goede gezondheid is en je gaat naar een goede arts die verstand heeft van cavia’s moet dit goed komen. Zorg dat je de beer pas mee naar huis neemt als hij goed wakker en alert is. Zorg voor een schone kooi liefst met handdoeken of fleece zodat zijn wondje mooi schoon blijft. Heerlijke groentjes een ruif vol met hooi en rust!!
Je zal zien dat hij dan met een dag al weer redelijk de oude is. Hou zijn wondjes goed in de gaten, maar blijf er wel van af! Niet schoonmaken of natmaken. Zo is de kans op infectie alleen maar groter.
De beer is na castratie nog 6 weken vruchtbaar!!
Vind je castreren een te groot risico…
Geloof mij als je twee beren samen zet die elkaar de kooi uit knokken is er ook grote kans op letsel. Je bent niet 24 uur per dag in de buurt van de cavia’s! Als het mis gaat gaat het ook goed mis….. zeker bij beertjes op leeftijd. Deze mannen zijn hier helemaal niet tegen opgewassen. Door alle stres en ellende zie je vaak dat ze er niet meer boven op komen. Ze stoppen met eten hun darmen komen stil te liggen en dit is vaak het begin van het eind. Hoge dierenarts rekeningen, dwang voeren. en vaak met een verdrietige afloop.
Succes verhalen……
Ja u zult zeker succes verhalen lezen op internet. Maar alle drama’s zullen mensen voor zichzelf houden… En gaan al de mensen die roepen dat het allemaal prima kan je straks uit de brand helpen als het niet lukt??
